حیوانات

^{گوزن زرد ایرانی (Dama mesopotamica) پستانداری از خانواده گوزن است. گمان می‌رفت که نسل این حیوان منقرض شده‌است تا این‌ که در دهه ۱۹۵۰ گله‌ای از آن در خوزستان کشف شد. اینک گله‌هایی از گوزن زرد ایرانی در دشت ناز مازندران در محوطه محصوری مراقبت می‌شود. در برخی از باغ وحش‌های جهان نیز نمونه‌هائی از آن وجود دارد}

<sup>ویژگی‌ها

گوزن زرد ایرانی عموماً شبگرد است و در طول روز به استراحت می‌پردازد. در تابستان به واسطه پوشش خالخالی دارای استتار است. در زمستان پوشش او تیره تر می‌شود.

گوزن زرد ایرانی نر مثل بیشتر گوزنها دارای شاخ‌های بزرگ استخوانی بوده که به طور سالیانه رشد می‌کند و می‌افتد. گوزن ماده شاخ ندارد و جثه آن نیز از گوزن کوچک‌تر است. شاخهای گوزن نر در اواخر زمستان می‌افتد و در اوایل بهار با زیاد شدن منابع تغذیه شروع به رشد مجدد می‌نماید در این فصل گوزن با ریزش مو نیز مواجه می‌گردد. شاخ گوزن نر هر سال نسبت به سال قبل کمی بلندتر و زیباتر می‌شود. گوزن نر از این شاخها علاوه بر دفاع به عنوان وسیله‌ای برای قدرت نمایی در فصل جفت‌گیری استفاده می‌نماید</sup>

<sup>جفت‌گیری

گوزن‌های زرد ایرانی اغلب در اوایل پاییز جفت‌گیری می‌نمایند که در این فصل گوزن نر از ظاهر بسیار زیبا و با ابهتی برخوردار می‌گردد. گوزن‌های نر قویتر با جذب چندین ماده قلمرو معینی برای خود ایجاد نموده و اجازه ورود به گوزن‌های نر دیگر را نمی‌دهد. اغلب در فصل جفت گیری بین گوزنهای نر بر سر جفت گیری درگیری‌های شدیدی رخ می‌دهد و گوزن بازنده بایستی قلمرو را به نفع برنده ترک گفته و به دنبال قلمرو جدیدی باشد. در فصل جفت گیری رفته رفته گوزن نر لاغرتر و نحیف تر می‌شود.</sup>

<sup>تغذیه

تغذیه گوزن‌ها بیشتر از علف‌ها و شاخ و برگ گیاهان می‌باشد، گاهی اوقات نیز از سرشاخه‌های درختان یا از پوست ساقه آنها استفاده می‌نمایند. گوزن‌های زرد ایرانی اغلب اوایل صبح قبل از طلوع آفتاب یا عصر به چرا پرداخته و مابقی روز را به نشخوار کردن یا استراحت می‌پردازند. چنانچه در نزدیکی محل زندگی گوزنها گندمزار یا مزرعه‌ای باشد، گاهی بطور شبانه به این مزارع دستبرد می‌زنند.</sup>

این مار که دارای رنگی با الگوی هندسی بسیار زیباست با عنوان مار شلاقی نیزشناخته می شود و نوعی مار باریک اندام درختی است که در کشورهای هندوستان، سریلانکا، بنگلادش، میانمار، تایلند، کامبوج و ویتنام به وفور دیده می شود. این مار جانوری روز فعال و تا حدودی سمی است که به آرامی حرکت می کند و خود را لابلای شاخ و برگ درختان استتار می کند.
به هنگام احساس خطر این مار با یک حرکت تهدید آمیز دهان خود را باز می کند و سرش را به سمت طعمه و یا شکارچی می چرخاند.

این گونه دارای بزاقی سمی است و اگر انسان را نیش بزند تأثیرات محدودی بر او به جا می گذارد اما در مجموع به عنوان ماری خطرناک برای انسانها  شناخته نمی شود.

بسیاری از گونه های مار بوا مانند این گونه غیرسمی و رنگین هستند و در جنگلهای بارانی جنوب آمریکا یافت می شوند. طول نوع بالغ این گونه به ۸/۱ مترمی رسد و دندانهای جلویی بسیارپیشرفته ای دارد که بسیار بزرگتر از دندانهای دیگر مارهای غیر سمی است

این لاک پشت شجاع توانست در برابر مار آناکوندا مقاومت کند و به کمک یک عکاس فرانسوی (Jean-Michel Labat) موفق شد از چنگ آناکوندا بگریزد . آناکوندا طعمه خود را به میان آب کشیده بود و به دور او حلقه زده بود و با فشار زیاد قصد خفه کردن طعمه را داشت که با مقاومت لاک پشت و کمک عکاس فرانسوی , ناکام ماند . آقای لابات قبل از نجات لاکپشت , چند عکس از لحظه مبارزه گرفته است که مشاهده می کنید .

آناکوندا (یا بوای آبی) گونه‌ای مار آبزی از خانواده اژدرماران (مارهای بوآ) است که در رودها و مرداب‌های جنگل‌های انبوه امریکای جنوبی زندگی می‌کند.

آناکوندا سمی نیست ولی قربانیان خود را با پیچیدن بدن به دور آنها و درهم فشردن می‌کشد. درازای بدن این خزنده بین هشت تا یازده متر است. از دیدگاه وزن سنگینترین مار جهان است که حداقل حدود ۱۷۰ کیلوگرم وزن دارد یعنی ۵۰ کیلوگرم سنگینتر از پایتون.
مار آناکوندا تنها نمونه از اژدرماران است که بچه می‌زاید.

زیستگاه اصلی این مار بیشتر حوزه رودخانه های آمازون و ارینوکو است. نوزار این مار در بدو تولد حدود 60 سانتیمت است.
غذاهای او را نیز ماهی ها ، پرندگان ، پستانداران و سایر خزندگان تشکیل می دهند.
برای مثال می تواند آهو ، بز، انسان و حتی کروکدیل را شکار کند.
بزرگترین دشمن این مار نوع عظیم جثه هم نوع خودش است البته اگر پیدا شود. عمر او در حدود30 سال و دمای بدن این مار هم بین 28 تا 30 درجه سانتی گراد است.
پوست این مار ارزش زیادی دارد و با آن کیف،کفش و انواع لباس های دیگر ساخته می شود. از این رو در هنگام شکار پوست این موجود نباید آسیبی ببیند.

عکس : آناکوندایی در حال شکار یک تمساح! دقت داشته باشید که قدرت عضلات و ماهیچه های این مار تا حدی است که اگر به دور انسانی بپیچد رو فشار بر او وارد کند ٬ قربانی در عرض تنها چند ثانیه کشته می شود.

مار آناکوندا دارای سه گونه‌است:

* آناکوندای سبز
* آناکوندای زرد
* آناکوندای خال‌خالی

البته در این مقاله حداکثر وزن مار ۱۷۰ کیلوگرم بیان شده در حالی که این مار در وزن های بالغ بر ۲۵۰ کیلوگرم هم دیده شده!

Sumatrian Tigr
(Panthera Tigris Sumatrac)
وضعيت فعلي: در معرض خطر انقراض
اين ببر، بومي جزيره سوماترا اندونزي و يكي از ببرهاي كوچك مي‌باشد. نرهاي بالغ از ماده بزرگترند و يك ببر نر بالغ بين 170 تا 220 سانتيمتر طول دارد و اين به جز دم يك متري آن است. وزن نرها بين 225 تا 275 كيلوگرم است. يك ماده بالغ از سر تا دم 170 سانتيمتر است و دم آن نيز حدود 70 تا 100 سانتيمتر مي‌باشد. وزن ماده‌ها به 150 تا 175 كيلوگرم مي‌رسد. ببر سوماترا موهاي سينه بلندي دارد. سر آن ساختمان چهارگوشي دارد كه در نيمرخ، شيب بيني را به پيشاني مي‌رساند. نوارهاي مشكي آن كه گروهي به هم نزديكند، بلند هستند. خز آن كوتاه و صاف است ولي براق نيست. ببر سوماترا به تازگي مورد توجه و مشاهدات علمي قرار گرفته و بسياري از جهات رفتار آن آشكار نيست. ببري قلمروگرا بوده كه قلمرو نرها ممكن است با هم همپوشاني داشته باشد. جفت‌يابي در كل سال مي‌تواند روي دهد. ببرهاي ماده موقع علامتگذاري قلمرو خود به نرها نيز نشان مي‌دهد كه آيا آمادگي توليدمثل را دارد يا خير. ببر سوماترا شكار در شب را ترجيح مي‌دهد. او به پشت طعمه خزيده و آن را با ضربه پنجه نقش زمين مي‌كند. وقتي طعمه را به زمين زد، سعي مي‌كند كه گلوي آن را به دندان بگيرد. ببر وقتي طعم را گرفت، بخت كمي براي فرار آن باقي مي‌گذارد. آنگاه با پنجه‌هاي قوي‌اش به گلوي آن فشار آورده و آن را خفه مي‌كند. ببر سوماترا مانند ديگر ببرها، طعمه‌هاي بزرگ نظير گوزن و آنتيلوپ را ترجيح مي‌دهد. سال‌ها پس از اعلان وضعيت ببر به دنيا به عنوان گونه در معرض خطر، جمعيت آن در طي دهه گذشته به نصف كاهش يافته است. هم اكنون 500 تا 600 قلاده ببر آزاد سوماترايي وجود دارد.