گوزن زرد ایرانی (Dama mesopotamica) پستانداری از خانواده گوزن است. گمان میرفت که نسل این حیوان منقرض شدهاست تا این که در دهه ۱۹۵۰ گلهای از آن در خوزستان کشف شد. اینک گلههایی از گوزن زرد ایرانی در دشت ناز مازندران در محوطه محصوری مراقبت میشود. در برخی از باغ وحشهای جهان نیز نمونههائی از آن وجود داردویژگیهاگوزن زرد ایرانی عموماً شبگرد است و در طول روز به استراحت میپردازد. در تابستان به واسطه پوشش خالخالی دارای استتار است. در زمستان پوشش او تیره تر میشود.گوزن زرد ایرانی نر مثل بیشتر گوزنها دارای شاخهای بزرگ استخوانی بوده که به طور سالیانه رشد میکند و میافتد. گوزن ماده شاخ ندارد و جثه آن نیز از گوزن کوچکتر است. شاخهای گوزن نر در اواخر زمستان میافتد و در اوایل بهار با زیاد شدن منابع تغذیه شروع به رشد مجدد مینماید در این فصل گوزن با ریزش مو نیز مواجه میگردد. شاخ گوزن نر هر سال نسبت به سال قبل کمی بلندتر و زیباتر میشود. گوزن نر از این شاخها علاوه بر دفاع به عنوان وسیلهای برای قدرت نمایی در فصل جفتگیری استفاده مینمایدجفتگیریگوزنهای زرد ایرانی اغلب در اوایل پاییز جفتگیری مینمایند که در این فصل گوزن نر از ظاهر بسیار زیبا و با ابهتی برخوردار میگردد. گوزنهای نر قویتر با جذب چندین ماده قلمرو معینی برای خود ایجاد نموده و اجازه ورود به گوزنهای نر دیگر را نمیدهد. اغلب در فصل جفت گیری بین گوزنهای نر بر سر جفت گیری درگیریهای شدیدی رخ میدهد و گوزن بازنده بایستی قلمرو را به نفع برنده ترک گفته و به دنبال قلمرو جدیدی باشد. در فصل جفت گیری رفته رفته گوزن نر لاغرتر و نحیف تر میشود.تغذیهتغذیه گوزنها بیشتر از علفها و شاخ و برگ گیاهان میباشد، گاهی اوقات نیز از سرشاخههای درختان یا از پوست ساقه آنها استفاده مینمایند. گوزنهای زرد ایرانی اغلب اوایل صبح قبل از طلوع آفتاب یا عصر به چرا پرداخته و مابقی روز را به نشخوار کردن یا استراحت میپردازند. چنانچه در نزدیکی محل زندگی گوزنها گندمزار یا مزرعهای باشد، گاهی بطور شبانه به این مزارع دستبرد میزنند. , ...ادامه مطلب
این مار که دارای رنگی با الگوی هندسی بسیار زیباست با عنوان مار شلاقی نیزشناخته می شود و نوعی مار باریک اندام درختی است که در کشورهای هندوستان، سریلانکا، بنگلادش، میانمار، تایلند، کامبوج و ویتنام به وفور دیده می شود. این مار جانوری روز فعال و تا حدودی سمی است که به آرامی حرکت می کند و خود را لابلای شاخ و برگ درختان استتار می کند.به هنگام احساس خطر این مار با یک حرکت تهدید آمیز دهان خود را باز می کند و سرش را به سمت طعمه و یا شکارچی می چرخاند. , ...ادامه مطلب
این گونه دارای بزاقی سمی است و اگر انسان را نیش بزند تأثیرات محدودی بر او به جا می گذارد اما در مجموع به عنوان ماری خطرناک برای انسانها شناخته نمی شود. , ...ادامه مطلب
بسیاری از گونه های مار بوا مانند این گونه غیرسمی و رنگین هستند و در جنگلهای بارانی جنوب آمریکا یافت می شوند. طول نوع بالغ این گونه به ۸/۱ مترمی رسد و دندانهای جلویی بسیارپیشرفته ای دارد که بسیار بزرگتر از دندانهای دیگر مارهای غیر سمی است , ...ادامه مطلب
این لاک پشت شجاع توانست در برابر مار آناکوندا مقاومت کند و به کمک یک عکاس فرانسوی (Jean-Michel Labat) موفق شد از چنگ آناکوندا بگریزد . آناکوندا طعمه خود را به میان آب کشیده بود و به دور او حلقه زده بود و با فشار زیاد قصد خفه کردن طعمه را داشت که با مقاومت لاک پشت و کمک عکاس فرانسوی , ناکام ماند . آقای لابات قبل از نجات لاکپشت , چند عکس از لحظه مبارزه گرفته است که مشاهده می کنید . , ...ادامه مطلب
آناکوندا (یا بوای آبی) گونهای مار آبزی از خانواده اژدرماران (مارهای بوآ) است که در رودها و مردابهای جنگلهای انبوه امریکای جنوبی زندگی میکند.آناکوندا سمی نیست ولی قربانیان خود را با پیچیدن بدن به دور آنها و درهم فشردن میکشد. درازای بدن این خزنده بین هشت تا یازده متر است. از دیدگاه وزن سنگینترین مار جهان است که حداقل حدود ۱۷۰ کیلوگرم وزن دارد یعنی ۵۰ کیلوگرم سنگینتر از پایتون.مار آناکوندا تنها نمونه از اژدرماران است که بچه میزاید.زیستگاه اصلی این مار بیشتر حوزه رودخانه های آمازون و ارینوکو است. نوزار این مار در بدو تولد حدود 60 سانتیمت است.غذاهای او را نیز ماهی ها ، پرندگان ، پستانداران و سایر خزندگان تشکیل می دهند.برای مثال می تواند آهو ، بز، انسان و حتی کروکدیل را شکار کند.بزرگترین دشمن این مار نوع عظیم جثه هم نوع خودش است البته اگر پیدا شود. عمر او در حدود30 سال و دمای بدن این مار هم بین 28 تا 30 درجه سانتی گراد است.پوست این مار ارزش زیادی دارد و با آن کیف،کفش و انواع لباس های دیگر ساخته می شود. از این رو در هنگام شکار پوست این موجود نباید آسیبی ببیند. عکس : آناکوندایی در حال شکار یک تمساح! دقت داشته باشید که قدرت عضلات و ماهیچه های این مار تا حدی است که اگر به دور انسانی بپیچد رو فشار بر او وارد کند ٬ قربانی در عرض تنها چند ثانیه کشته می شود.مار آناکوندا دارای سه گونهاست:* آناکوندای سبز * آناکوندای زرد* آناکوندای خالخالی البته در این مقاله حداکثر وزن مار ۱۷۰ کیلوگرم بیان شده در حالی که این مار در وزن های بالغ بر ۲۵۰ کیلوگرم هم دیده شده!, ...ادامه مطلب
Sumatrian Tigr(Panthera Tigris Sumatrac)وضعيت فعلي: در معرض خطر انقراضاين ببر، بومي جزيره سوماترا اندونزي و يكي از ببرهاي كوچك ميباشد. نرهاي بالغ از ماده بزرگترند و يك ببر نر بالغ بين 170 تا 220 سانتيمتر طول دارد و اين به جز دم يك متري آن است. وزن نرها بين 225 تا 275 كيلوگرم است. يك ماده بالغ از سر تا دم 170 سانتيمتر است و دم آن نيز حدود 70 تا 100 سانتيمتر ميباشد. وزن مادهها به 150 تا 175 كيلوگرم ميرسد. ببر سوماترا موهاي سينه بلندي دارد. سر آن ساختمان چهارگوشي دارد كه در نيمرخ، شيب بيني را به پيشاني ميرساند. نوارهاي مشكي آن كه گروهي به هم نزديكند، بلند هستند. خز آن كوتاه و صاف است ولي براق نيست. ببر سوماترا به تازگي مورد توجه و مشاهدات علمي قرار گرفته و بسياري از جهات رفتار آن آشكار نيست. ببري قلمروگرا بوده كه قلمرو نرها ممكن است با هم همپوشاني داشته باشد. جفتيابي در كل سال ميتواند روي دهد. ببرهاي ماده موقع علامتگذاري قلمرو خود به نرها نيز نشان ميدهد كه آيا آمادگي توليدمثل را دارد يا خير. ببر سوماترا شكار در شب را ترجيح ميدهد. او به پشت طعمه خزيده و آن را با ضربه پنجه نقش زمين ميكند. وقتي طعمه را به زمين زد، سعي ميكند كه گلوي آن را به دندان بگيرد. ببر وقتي طعم را گرفت، بخت كمي براي فرار آن باقي ميگذارد. آنگاه با پنجههاي قوياش به گلوي آن فشار آورده و آن را خفه ميكند. ببر سوماترا مانند ديگر ببرها، طعمههاي بزرگ نظير گوزن و آنتيلوپ را ترجيح ميدهد. سالها پس از اعلان وضعيت ببر به دنيا به عنوان گونه در معرض خطر، جمعيت آن در طي دهه گذشته به نصف كاهش يافته است. هم اكنون 500 تا 600 قلاده ببر آزاد سوماترايي وجود دارد. , ...ادامه مطلب
. Javan Tiger(Panthera Tigris sondaica)وضعيت فعلي: منقرض شدهببر جاوه دومين ببر كوچك دنيا است. (از آن كوچكتر ببر منقرض شده بالي است.) حدود 180 سانتيمتر طول داشته كه اندازه دم آن به 60 تا 80 سانتيمتر ميرسيده است. وزن نرها 200 و مادهها 125 تا 150 وزن داشتهاند. ببر جاوه بلندترين موهاي سينه را در بين ببرها دارا بوده و از ديگر ويژگيهاي آن يال كوتاهي بر پشت گردن و پوست زيرين دارچيني تيره و مشخصه واضح آن، دسته نوارهاي مشكي پررنگي است كه در سراسر بدن آن وجود داشته و در قسمت انتهايي بدن بيشتر ميشود.رفتار ببر جاوه:ببر جاوه حيوان انزواطلبي است كه جز زمان جفتگيري و يا پرورش تولهها در باقي موارد تنها زندگي ميكند. راهي براي تعيين حد واقعي قلمروي ببر جاوه وجود ندارد، چون هيچگاه مجال يافتن و تصاحب يك قلمروي واقعي را نيافت. اين ببر موجودي شبزي بوده است. دانشمندان به اين نتيجه رسيدهاند كه بعضي حيوانات قبلا روزگرد بودهاند ولي به خاطر وجود انسان د ر اطراف خود شبگرد شدهاند. اين تغيير رفتار در بعضي گونههاي (نظير سروال) رخ داده ا ست. از آنجا كه انسان در تمام نقاط جاوه حضور داشته، زندگي انفرادي بهترين روزنه اميد براي بقاي ببر جاوه بوده است. از آن گذشته اين حيوان در نقاطي كه آب وجود داشته، زندگي ميكرده است. مناطق پرآب، محل مورد علاقه ببرهاي جاوه بوده كه بيشتر وقت خود را به شنا كردن ميپرداخته و از آنجا كه شناگر خوبي بوده حتي به هنگام شنا در اقيانوس نيز مشاهده شده است. تكنيك شكار ببر جاوه نيز مانند ساير ببرها بوده است اين ببر آخرين بار در سال 1972 مشاهده شد و به خاطر سرزمين اصلياش كه يكي از جزاير اندونزي بدين نام شناخته شده. از ببر جاوه تنها يك عكس موجود است., ...ادامه مطلب
Indochinese Tiger(Panthera Tigris corbettl)وضعيت فعلي: در معرض خطرببر هندوچين در سال 1968 به عنوان يك زيرگونه مستقل مورد شناسايي قرار گرفت و قبل از آن تاريخ، اطلاعات اندكي از آن در دست است و اين به خاطر وقوع جنگهاي مختلف ا ز 1968 است كه محققان را در راه رسيدن به زيستگاههاي آن با دشواريهايي مواجه كرده بود. پوست ببر هندوچين در ميان ديگر ببرها بيهمتاست كه اين به خاطر وجود خالهاي موجود در آن است. ببر هندوچين نوارهايي مشكي دارد كه از پشت بدن جهت رو به پائين دارد و اين نوارها در اطراف به خالهايي منتهي ميشوند. زردي پس زمينه پوست ببر هندوچين نسبت به ديگر ببرها تيرهتر است و در پايني كنارهها نسبت به ديگر قسمتها از رنگ روشنتري برخوردار است. رنگآميزي بدن ببر هندوچين ميتواند حاصل يك نوع تطابق با پوشش گياهي متراكم محيط اطرافش باشد وقتي كه در حال حركت است، نوارهاي بدنش استتار در زمينه اطراف را برايش مهيا ميكند و وقتي كه در حال استراحت است نقشهاي بدنش ميتواند مانند الگوهاي نقوش كف جنگل باشد. ببر هندوچين زيرگونهاي است با جثه متوسط و اندازهةاي آن نزديك به ببر چين است. اندازه نرهاي آن به 2 تا 5/2 متر ميرسد كه اين اندازه بدون احتساب دم است و دم به تنهايي 90 تا 120 سانتيمتر طول دارد. مادهها حداكثر 2 متر طول دارند و اندازه آنها حدود 1 متر است. وزن نرها 225 و مادهها 150 كيلوگرم است. الگوهاي رفتاري ببر هندوچين د ر حال حاضر اسرارآميز است. به نظر ميرسد كه الگوي قلمرو طلبي ببرهاي نر و ماده مشابه ببرهاي ديگر باشد. ببرهاي نر به نسبت خود قلمروهاي بزرگتري د ارند و قلمرو مادهها كوچكتر از نرهاست و در محدوده آن قرار ميگيرد و ميزان آن براي ببرهاي نر (بسته به نوع زمين قلمرو) به بيش از 40 مايل مربع ميرسد. به نظر ميرسد سرگرمي مورد علاقه ببرهاي هندوچين شنا باشد و آنها ترجيح ميدهند كه نزديك آب باشند. حتي اگر بتوانند اين آب را در كنار كوههاي خشك سرزمينشان پيدا كنند. آنها وقتي به شكاري دست پيدا ميكنند، آن را به نزديكي آب ميآورند و غذا را با چند بار آب نوشيدن ميخورند. درست مانند كاري كه ببر بنگال انجام ميدهد. ببرهاي هندوچين به عنوان شكارگر جانوران بزرگ شناخته شدهاند. پستانداراني مانند گوزن، گراز و خوكهاي خرطومدار. ولي هنوز معلوم نيست كه آيا در موقع در دسترس نبودن غذا به حد ك, ...ادامه مطلب
Chinese Tiger(Panthera Tigris amoyensis)وضعيت فعلي: در معرض خطرمطالعات برروي اسكلتهاي ببر نشان ميدهد كه ببر چين نسبت به ببرهاي امروزي از قدمت بيشتري برخوردار است. اجداد ببرها در سيبري تكامل يافتند كه اين شايد توضيح اين مورد باشد كه حتي در جنگلهاي گرمسير امروزي نيز ببرها، برخي عادات مربوط به دوران سرما و تطبيق با شرايط سخت را حفظ كردهاند و ترجيح ميدهند كه در طي روز، به جاي حركت كردن در آبهاي خنك به آبتني بپردازند. در حدود 10000 سال قبل يخچالهاي يك عصر يخبندان جديد، نياكان ببرها را مجبور به مهاجرت به سمت جنوب به سوي مرزهاي ببرهاي امروزي نمود. تاريخ بازگشت ببرهاي چين به سوي مرزهاي قبلي خود، حداكثر به ده هزار سال قبل ميرسد و ميتواند به انسانهاي امروزي در مورد اينكه ببرهاي گذشته چه شكلي داشتهاند، بهترين ايده را بدهد. خز ببر چيني، بلندتر از همه ببرها به جز ببر سيبري است. نوارهاي مشكي بدن ببرهاي چيني پهنتر بوده و نسبت به ديگر ببرهاي فضاي بيشتري را اشغال ميكند. ولي تعداد آنها كمتر از ساير ببرهاست. رنگ زيرين آن به نسبت ديگر ببرها كمرنگتر است ولي ناحيه سفيد رنگ آن در زير بدن فضاي كمتري را در بر ميگيرد. ببر چين، ببر متوسطي محسوب ميشود چيزي بين ببر سيبري و ببر بالي، اين امر بدين معني است كه ببر نر چيني از نوك تا دم چيزي بالغ بر 2/8 متر طول دارد كه بايد به آن 1 متر اندازه دم را نيز افزود. ببرهاي نر ميتوانند به 300 كيلوگرم بالغ شوند و مانند ديگر زيرگونههاي ببر، مادهةا به طرز محسوسي از نرها كوچكترند. اندازه مادهها به 2/5 متر ميرسد و وزن آنها بالغ بر 200 كيلومتر ميشود. در مورد رفتار ببرهاي چيني، چه در اسارت و چه در عرصه حيات وحش اطلاعات اندكي وجود دارد اين احتمال در مورد آنها وجود دارد كه آنها حيواناتي قلمروگرا هستند كه هر نر آن قلمرويي به اندازه 40 مايل مربع را اختيار كرده است. قلمروي ماده كوچكتر از نرها بوده و با آن همخواني دارد و قلمرو هر 4-3 ببر ماده به اندازه قلمروي يك ببر نر ميباشد و اين احتمال وجود دارد كه قلمروي ببراي ماده با يكديگر همپوشاني داشته باشد. مادههاي ببر چيني، در طي سال قابليت جفتگيري دارند ولي مدت و زمان و مراحل اصلي آن نامشخص است. بعد از طي مدت 110 روز كه البته برخي آن را زودتر از 105 روز ميدانند، ماده دو توله به دنيا ميآورد. گرچه گزا, ...ادامه مطلب
ببر بنگال، یکی از زیرگونههای ببر است که بیشتر در هند و بنگلادش یافته میشود. همچنین میتوان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت. به طور سنتی، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ (از نظر اندازه) در نظر گرفته میشوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگتر از ببرهای سیبری هستند. تاکنون سنگینترین ببرهای بنگال که به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شدهاند سنگینتر بودهاند. ببرهای بنگال مشهورترین زیرگونهٔ ببرها هستند که در زیستگاههای گوناگونی شامل چمنزارها، جنگلهای بارانی زیرگرمسیری (subtropical) و گرمسیری، جنگلهای خارستان، جنگلهای برگریز تر و خشک، و جنگلهای مانگرو زندگی میکنند., ...ادامه مطلب
ببر هیرکانی یا ببر مازندران، که در برخی نقاط به آن ببر کاسپین می گویند، (نام علمی: Panthera tigris virgata) (به مازندرانی: سِرخِ شیر) در ناحیه گسترده ای از چین تا دریای سیاه می زیسته است. جنگلهای هیرکانی، قفقاز، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و غرب چین مسکن این گونه از ببر بوده است که امروزه منقرض گردیدهاست اما هنوز ادعاهایی اتفاقی دربارهٔ رویت آن گزارش می شود آخرین ببر کاسپین در گلستان دیده شد که افراد محلی به آن شیر سرخ میگفتند! که در سال ۱۳۳۸ در جنگلهای گلستان، در منطقه مینودشت، به دست تعدادی شکارچی محلی شکار شد. از ببر کاسپین تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست بجا مانده است عکسها و پوستها نشان میدهند که رنگ ببر کاسپین از ببر بنگال روشنتر، و تااندازهای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریکتر و منظمتر و به تعداد بیشتر بودهاست. موهای بدن ببر کاسپین بلندتر و پُرپُشت تر از ببر بنگال و کوتاهتر از ببر سیبری و جثه آن بزرگتر از ببر بنگال و کوچکتر از ببر سیبری بودهاست. ببر کاسپین، مارال، گراز، شوکا، خرگوش ، پرندگان ، خزندگان ، گربه وحشی و هنگام گرسنگی کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار میکرده. شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مرداب ها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، از میان رفتن جنگل های جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شدهاست. ببر کاسپین از تیرههای بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شدهاند. بررسی دیانآ بقایای یافته شده از ببر کاسپین و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان میدهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بودهاند. همین امر احتمال بازگشت ببر کاسپین به چرخه طبیعت را قوت بخشیدهاست. , ...ادامه مطلب
ببر سیبری یا ببر آمور یکی از زیرگونههای ببر است که در گذشته در بخشهای وسیعی از شرق و مرکز آسیا و شرق روسیه میزیست اما امروزه تنها در منطقهٔ حفاظت شدهای در شرق سیبری زندگی میکند. ببر سیبری با ۳۰۰ کیلوگرم وزن بزرگترین زیرگونهٔ ببر و بزرگترین گربهسان زندهٔ جهان است. تازهترین مطالعات ژنتیکی در سال ۲۰۰۹ شباهت نزدیک به همسانی ببر سیبری و ببر منقرض شدهٔ مازندران را مطرح کند. ببر مازندران پیش از این زیرگونهای متمایز قلمداد میشد. ببر سیبری مانند دیگر انواع ببر حیوانی قلمروطلب است و معمولاً در محدودهای بین ۶۴ تا ۶۴۰ کیلومتر مربع زندگی میکند. وزن و اندازه ببر سیبری معمولأ حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر بلندتر از ببر بنگال است. با ارتفاع 112 تا 120 سانتیمتر در ناحیه شانه. نرها ۲۷۰ تا ۳۳۰ سانتیمتر طول و ۱۹۰ تا ۳۰۶ کیلوگرم وزن دارند اما مادهها کوچکترند و ۲۴۰ تا ۲۶۵ سانتیمتر طول و ۱۰۰ تا ۱۶۷ کیلوگرم وزن دارند. , ...ادامه مطلب
ببر (نام علمی: Panthera Tigris) جانوری از تیرهٔ گربهسانان است که طول قامت آن به ۳٫۳ متر و وزن آن به بیش از ۳۰۰ کیلوگرم میرسد و بزرگترین گونه از این تیره به شمار میرود.این جانور دارای بدنی عضلانی و پاهایی بسیار نیرومند است. بدن ببر دارای موهای بلند و برّاق به رنگ نارنجی، همراه با خطهای سیاه عمودی میباشد. جثّهٔ ببرهای نر بزرگتر از ببرهای ماده است و همچنین موهای روی گونهٔ ببر نر بلندتر از ببر ماده میباشد. ببرها جانورانی شبکارچی و مستقل هستند. آنها جانوران ماهری هستند و حتّی میتوانند به بالای درختها بروند. این جانوران بر روی زمین هم بسیار ماهر و سریع هستند و میتوانند با یک حرکت سریع طعمهٔ خود را شکار کند. جانورانی که ببرها از آنها تغذیه میکنند عبارتاند از: گراز وحشی، آهو، بوفالو و گاو اهلی و برخی پستانداران دیگر. آنها شناگران خوبی نیز هستند. گاهی این جانوران شبها تا ۲۰ کیلومتر راه میروند و در یک خیز میتوانند ۱۰ متر بپرند، ولی با جثهٔ بزرگشان در نود در صد شکارهایشان ناموفق هستند. ببر بنگال پرشمارترین زیرگونه و ببر سیبری بزرگترین زیرگونهٔ ببر است. از ۹ زیرگونهٔ این جانور ۳ زیرگونه از جمله ببر مازندران منقرض شدهاند و ۶ زیرگونهٔ دیگر نیز در خطر انقراض قرار دارند. قلمرو تاریخی این حیوانات از میان رودان و قفقاز تا بیشتر نواحی شرقی و جنوبی آسیا امتداد مییافت اما این قلمرو امروزه بهشدت کاهش یافتهاست. نرها و مادهها تنها در هنگام جفتگیری به مدّت چند روز در کنار یکدیگر میمانند. ببرهای ماده پس از ۱۰۳ تا ۱۰۵ روز بارداری دو یا سه توله به دنیا میآورند. تولهها تا چند سال همراه با مادر خود زندگی میکنند. به طور کلی وزن ببرهای نر از ۲۰۰ تا ۳۲۰ کیلوگرم است و مادهٔ آنها از ۱۲۰ تا ۱۸۰ کیلوگرم میباشد. میانگین قد در نرها ۲٫۶ تا ۳٫۳ متر و در مادهها ۲٫۳ تا ۲٫۷۵ متر میباشد. ببرها اگر پیر باشند و یافتن غذا برای آنها سخت باشد یا اگر در جای که تولههای خود را بزرگ میکنند غذا کمیاب باشد به انسانها حمله میکنند. ببرها ترجیح میدهند از پشت حمله کنند لذا بعضی از روستاییان هندی که در نزدیکی منطقه حفاظت شدهٔ ببرها زندگی میکنند ماسکهای صورت را از پشت سرشان میبندند ., ...ادامه مطلب
شواهدی مربوط به وجود یک اسب سواری اولیه و همچنین اسبی که متفاوت با اسبهای هند و اروپایی باشد در دست است. محققان سالها از وجود نقش یک اسب کوچک روی حجاریها در ایران آگاه بودند اما طراحان اغلب این طور تفسیر میکردند که حجاری اسبهای کوچک به دلیل کمبود جا بودهاست. در بعضی از موارد این امر ممکن است دلیلی برای به تصویر درآوردن اندازههای متفاوت باشد، همان طور که این روش گاهی برای تمیز موقعیت دو یا چند تصویر به کار میرفتهاست ولی به ندرت در یک حجاری در مورد تندیسها یا حیوانات رزمی که دارای اندازههای کاملا متفاوت هستند به کار گرفته شدهاست. تخت جمشید و دارابگرد نمونههایی عالی از مورد آخر هستند. در حجاریهای تخت جمشید اختلاف اندازه بین اسب نیسایی و اسبهای کوچک لیدیایی به ۸/۲۱ سانتی متر میرسد. باتطابق این مقدار با اندازههای طبیعی، اختلاف قد این دو اسب ۴۰ سانتی متر است. در حجاریهای دارابگرد که از زمان ساسانیان به جا مانده نیز اختلاف بین اندازه این اسبها در همین حد بودهاست اسب خزر به لحاظ ظاهری، تناسب اندام یک اسب بزرگ را دارد برخلاف بسیاری از پونیها که دارای دست و پای کوتاه و تنه درشت میباشند، دقیقا یک اسب مینیاتوری است که شناخت آن از روی عکس و تصویر به راحتی امکان پذیر نیست و از آن جا شناخت زیادی با اسب نژاد عرب دارد، باید آن را در کنار یک شاخص قرار داد تا بتوان آن را تشخیص داد. سر کوچک، چشمها درشت و برجسته، پیشانی کمی محدب و گوشها کوچک است. پوزه آنها معمولاً کوچک و دارای منخرین باز هستند. گردن آنها معمولاً قوس دار، باریک و دارای تناسبی مطلوب میباشد. یال و دم پر پشت و زیبا، کمر تا حدودی کشیده و بدن آنها تقریبا باریک است. اندام حرکتی در عین ظرافت دارای استخوان بندی بسیار قوی و محکمی میباشد. دارای سم بسیار سفت و بیضی شکل است که احتیاج به نعل بندی ندارد. از نظر رنگ این نژاد به رنگهای سفید، سیاه، نیله یا خاکستری، کرنگ، کهر همانند رنگ کرنگ میباشد فقط یال، دم، دست و پا سیاه میباشد. سمند که همانند رنگ طلایی است فقط موهای یال، دم و قسمتهای پایینی دست و پا سیاهاست. در این نژاد تا کنون اسب ابلق دیده نشدهاست. قد اسب خزر کمتر از ۱۲۰ سانتیمتر است. اسب خزر فاقد Parietal Crest در جمجمه خود میباشد. استخوان کتف در اسب خزر پهن تر از سایر نژادهای ایرانی بوده و بیشتر به , ...ادامه مطلب